Verklaring van de bisschoppen van België
De oorlog in Oekraïne zaait onophoudelijk dood, vernieling, haat, angst en onzekerheid. We roepen op onvermoeibaar en met alle mogelijke middelen te proberen een begin van dialoog op gang te brengen. Elke dag dat de wapens spreken, is een dag te veel. Niet alleen trouwens in het zwaar beproefde Oekraïne, maar in alle conflicten die volkeren op zovele plaatsen op aarde verscheuren. Die zijn soms minder zichtbaar, maar daarom niet minder verwoestend. Onze aandacht en solidariteit kunnen nooit voorwaardelijk, tijdelijk of plaatselijk zijn. Elke mens heeft recht op vrede en veiligheid.
Oorlogsslachtoffers rekenen op concrete solidariteit, van elk van ons. Het is hoopgevend dat velen op dat appel blijven ingaan. Ze zamelen hulpgoederen in, geven bloed, vangen vluchtelingen op, dragen hun steentje bij. Ook heel wat geloofsgemeenschappen nemen mooie initiatieven. We vragen iedereen dat te blijven doen en onverschilligheid of moedeloosheid geen kans te geven. Voor mensen in nood mogen we nooit de schouders ophalen.
De oorlog aan de oostelijke grens van Europa zet onze afhankelijkheid van niet-hernieuwbare energiebronnen voluit in de schijnwerpers. Basisvoorzieningen als elektriciteit en gas worden voor steeds meer mensen onbetaalbaar. Overheden treffen maatregelen om het ergste leed te helpen temperen. Wij dienen zo spaarzaam mogelijk om te gaan met energie: thuis, op het werk en overal elders waar we samenkomen. We vragen in het bijzonder alle verantwoordelijken van kerken en kerkelijk patrimonium - onder meer de kerkfabrieken - om daar extra aandacht voor te hebben. Enkele graden minder maken al een groot verschil.
Tevens wordt het met de dag duidelijker hoe dringend de omschakeling naar duurzame energie wordt. We roepen op de krachten te bundelen voor deze fundamentele transitie. Als lokale Kerk willen we de stappen die we hiervoor al hebben gezet, verder versterken. Ecokerk, de bisdomdiensten die ijveren voor een integrale ecologie en andere organisaties binnen en buiten de Kerk staan ons hierin met raad en daad bij.
De rampzalige gevolgen van de oorlog in Oekraïne sleuren stilaan heel de wereld mee in een algemene crisis. Onze evangelische voorkeuroptie voor de armsten maakt ons extra waakzaam. Want de bestaande ongelijkheden worden nog meer uitgediept en de moeilijkheden van de meest noodlijdenden worden nog groter. Hen vooral moeten we het meest nabij blijven met solidaire daden, maar evenzeer structureel. We vragen de dialoog over het algemeen welzijn weer bovenaan de maatschappelijke agenda te plaatsen. Het algemeen belang mag niet ondergeschikt zijn aan louter economische belangen.
De oorlog in Oekraïne en de hieruit voortvloeiende crisissen dagen ons sterk uit. Meer dan ooit doen ze ons nadenken over en roepen ze ons op tot verantwoordelijkheid. Een integraal en solidair humanisme, zoals de sociale leer van de Kerk het uitdrukt, is voor ons de garantie voor een echte en duurzame toekomst.
De liturgie van de laatste zondagen van het liturgische jaar brengt licht en bemoedigt. Ze herinnert ons aan de beproevingen die onze wereld doormaakt en spoort aan onze hoop te vestigen op Christus. Op de Werelddag van de Armen (33ste zondag, dit jaar op 13 november) horen we de immer actuele kreet van de profeet Maleachi: De zon van de gerechtigheid gaat op en met haar vleugels brengt zij genezing (Mal 3, 20). Laten we ons leven toevertrouwen aan de Heer Jezus, die naar ons toe komt en de mensheid geneest.
De bisschoppen van België
IPID - Brussel, vrijdag 14 oktober 2022