Kunnen we de groei ontgroeien?

"Het blijft een feit dat er vele decennia lang een onverzadigbare en onverantwoorde groei is geweest."

Uit de encycliek Laudato Si'

"Als duurzame ontwikkeling een nieuwe groei zal meebrengen, blijft het in elk geval een feit dat er vele decennia lang een onverzadigbare en onverantwoorde groei is geweest. Daarom moet men die groei een halt toeroepen door bepaalde weloverwogen grenzen te stellen, door zelfs op zijn schreden terug te keren voor het te laat is. Wij weten dat het onhoudbaar is dat er mensen zijn die altijd maar meer consumeren en vernietigen, terwijl anderen geen waardig menselijk leven kunnen leiden. (.../...) Van de andere kant vermindert in een context van economische groei, de werkelijke levenskwaliteit van de mensen vaak door de aantasting van het milieu, de slechte kwaliteit van voedingsproducten of de uitputting van de natuurlijke rijkdom." (Laudato Si' 193 en 194)

Ontgroeien

Zij is de kinderschoenen ontgroeid ...
Hij is het spelen met de poppen ontgroeid ...
Zij is het ouderlijk huis ontgroeid ...
Hij is zijn kalverliefde ontgroeid ...

'Ontgroeien' is een merkwaardig werkwoord.
Je zou denken dat het over krimpen gaat,
Maar niets is minder waar. Het is een vorm van groeien.

Als je iets ontgroeid bent,
heb je het achter je gelaten,
heb je er geen behoefte meer aan,
ben je een fase voorbij,
sta je een eind verder in je leven,
ben je in een nieuwe realiteit aanbeland,
volwassener, bewuster, kwaliteitsvoller.

Zouden we op dezelfde manier
ook de 'groei' kunnen ontgroeien?
Die dwang om meer en meer te produceren
en meer en meer te consumeren
en meer en meer energie te verbruiken
en meer en meer grondstoffen te ontginnen?

Zouden we het naïeve geloof kunnen ontgroeien
dat we moeten concurreren met alles en iedereen,
dat we steeds harder, hoger, sneller kunnen leven
dat onze behoeften eindeloos mogen zijn,
terwijl we leven op een eindige planeet?

Zouden we dit alles achter ons kunnen laten,
in een nieuwe fase komen,
een ander leven,
volwassener, bewuster, kwaliteitsvoller?

En zouden we dit dan 'het goede leven' noemen?