Dit is een kwestie van keuze
Vroeger, en dan spreek ik over 20 à 30 jaar geleden raasde ik vol zenuwen en ook energie van hier naar daar. Veel ontging mij en veel ergernis borrelde op. Een file betekende ellende. De boetes door de vertraging te willen inhalen ergerden mij nog meer. Ik was jong en ik wilde wat en dan focus je en al de rest merk je niet op.
Was het de berichtgeving over de ecologie, was het mijn stijgende stres, was het de onvrede over mijn eigen leven? Ik kan het niet precies duiden, maar de natuurfenomenen waarover de media het had, kregen voor mij betekenis.Samen met het verlangen naar kalmte, minder stres en vooral een goed vooruitzicht, ook voor mijn nakomelingen werden bijna dwingend. Ik kon gewoon niet blijven doen zoals ik al altijd deed.
Ondertussen neem ik meestal met plezier het openbaar vervoer, liggen er zonnepanelen op ons dak, Is de waterput terug in gebruik, wordt er veel meer gefietst, veel meer water gedronken dan cola of alcohol, is de verwarming veel zuiniger en schoner en is ons dak eindelijk geïsoleerd. Ik heb vorige week zeven oude fruitsoorten geplant omdat ik toch nog eens in twee jaar een pruim kan plukken en onmiddellijk smaken.
Dichter bij de natuur ben ik gekomen en ik weet dat als we in staat zijn geweest om het onevenwicht in onze atmosfeer en onze grond te realiseren door onze focus, we ook in de andere richting kunnen gaan door een verbreding van de focus. Dit is een kwestie van keuze, het hele plaatje bekijken, plannen en ook doen.
Waar ik mag beginnen is in mijn eigen omgeving en als het goed voelt en ook is dan loopt het over. Zoiets loopt gewoon tegen ieders neus, of je nu wil of niet. Ja dus, het klimaat verandert mij ook steeds weer.
